Γέμισα χρώματα τους τοίχους,
και το δωμάτιο με ήχους,
και είπα να σε θυμηθώ,
κίτρινο χρώμα στο ποτήρι,
για του μυαλού το χαρακίρι,
έτσι για να σε θυμηθώ.
Και το ραδιόφωνο να παίζει,
στο ετοιμόρροπο τραπέζι,
απ’ τα πολλά χτυπήματα,
κι εγώ την τύχη μου να βρίζω,
και μες στη ζάλη να νομίζω,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα.
Καπνός βαρύς, βαρύ χαρμάνι,
σε ζωγραφίζω στο ταβάνι,
και είπα να σε θυμηθώ,
μιλώ μ’ εκείνους που αγαπούσες,
λέω τραγούδια που μισούσες,
έτσι για να σ’ εκδικηθώ.
Και το ραδιόφωνο να παίζει,
στο ετοιμόρροπο τραπέζι,
απ’ τα πολλά χτυπήματα,
κι εγώ την τύχη μου να βρίζω,
και μες στη ζάλη να νομίζω,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα.