Δε μ’ αγαπάς, κλεισμένη η καρδιά σου,
τα κλειδιά άλλος κρατά,
δεν μου μιλάς, με διώχνεις μακριά σου
και τις νύχτες άλλον φιλάς.
Δε μ’ αγαπάς κι όμως μου παίρνεις
όση μου μένει αναπνοή,
δεν μου μιλάς, σαν σφίγγα σωπαίνεις,
το παράπονο η καρδιά μου πώς να σ’ το πει.
Δε μ’ αγαπάς, μισό το κορμί μου
κι όταν σ’ αποζητά,
δεν μου μιλάς, μαρτύριο η ζωή μου
στης καρδιάς σου την ερημιά.
Δε μ’ αγαπάς κι όμως μου παίρνεις
όση μου μένει αναπνοή,
δεν μου μιλάς, σαν σφίγγα σωπαίνεις,
το παράπονο η καρδιά μου πώς να σ’ το πει,
δεν μου μιλάς, σαν σφίγγα σωπαίνεις,
το παράπονο η καρδιά μου πώς να σ’ το πει.
Δε μ’ αγαπάς...