Στα συρτάρια τα έχω κρυμμένα
και στις χούφτες τα κλείνω σφιχτά
ζαρωμένα, παλιά, ματωμένα
τα λεφτά, τα λεφτά, τα λεφτά.
Στου φτωχού δε στεριώνουν την τσέπη
σε καλύβια δεν μπαίνουν αυτά
περισσεύουν εκεί που δεν πρέπει
τα λεφτά, τα λεφτά, τα λεφτά.
Να τα κάψω, Χριστέ, να τα σκίσω
να γεμίσω με στάχτες τη Γη
και στις φλόγες τους να σ’ αγαπήσω
σαν πρωτόπλαστος την πρώτη αυγή.
Στα συρτάρια τα έχω κρυμμένα
και στις χούφτες τα κλείνω σφιχτά
ζαρωμένα, παλιά, ματωμένα
τα λεφτά, τα λεφτά, τα λεφτά.
Πόσοι πόλεμοι, πόσες θυσίες
μονοπώλια του τρόμου φριχτά
κι ο Θεός κράχτης στις εκκλησίες
για λεφτά, για λεφτά, για λεφτά.
Κι εσύ άσπρη μικρή πεταλούδα
προδομένη πικρή μου καρδιά
αφού έτσι είναι ο κόσμος, τραγούδα
για λεφτά, για λεφτά.