Τι μου ’χεις κάνει και σαν σκλάβα σε κοιτώ,
κι όταν σε χάνω με παιδεύει η αγωνία.
Κι αν παντρεμένος είσαι μ’ άλλη, τι μ’ αυτό;
Θα σ’ αγαπώ, κι ας είναι αυτό παρανομία.
Τι αξία έχει ο γάμος στην αγάπη μας μπροστά;
Είναι κι άλλοι παντρεμένοι κι όμως ζούνε χωριστά.
Είναι αμάρτημα, το ξέρω, και κακό,
κι όμως δεν κάνω ούτε ώρα μακριά σου.
Της αμαρτίας το φιλί είναι γλυκό,
γι’ αυτό ζητάω τα παράνομα φιλιά σου.
Τι αξία έχει ο γάμος στην αγάπη μας μπροστά;
Είναι κι άλλοι παντρεμένοι κι όμως ζούνε χωριστά.
Δεν φταις εσύ κι αν είμαι θύμα σου εγώ,
φταίω εγώ που βρήκα γλύκα, αχ, στο φιλί σου.
Κι αφού δεν πρόκειται για να σε παντρευτώ,
μόνο παράνομα θα ζήσω εγώ μαζί σου.
Τι αξία έχει ο γάμος στην αγάπη μας μπροστά;
Είναι κι άλλοι παντρεμένοι κι όμως ζούνε χωριστά.