Θα `θελα να `μου ώριμος, λίγο σταφιδιασμένος
Σε μία θεογκόμενα πιστά αφοσιωμένος
Να την περνάω πόσα θες, 2 δεκάδες χρόνια
Να την κυλάω κάθε βραδιά σε δροσερά σεντόνια
Να βλέπω τηλεόραση κι αυτή να με χαϊδεύει
Κι ας έχω λιγοστά μαλλιά αυτή να με λατρεύει
Και λίγο πριν να κοιμηθώ κρεμούλες να μου δίνει
Καφέ να φτιάχνει το πρωί με λίγη ζαχαρίνη
Κι όλοι οι φίλοι οι κολλητοί να είναι βολεμένοι
Με μαγαζιά και μερσεντές καμπριολέ φτιαγμένη
Κι εγώ ροκιές να τραγουδώ, τραγούδια που με φτιάχνουν
Να σουλατσάρω τις βραδιές κι ας τους αυτούς να ψάχνουν
Ξυπνάω όμως το πρωί και γίνονται όλα ένα
Η σκέψη μου ταξίδευε πολύ μακριά από μένα
Κατάλαβα πως τίποτα δεν είναι όπως τα θέλεις
Μα όχι και να μου την πουν πως είμαι και τεμπέλης