Θυμάμαι έναν πατέρα από καρδιά
να ντύνει με τραγούδια τις αγάπες,
να ανάβουνε ραδιόφωνα και στράτες
στου έρωτα το φως και τη ζημιά.
Κι εγώ πάνω στα χνάρια του σε δύσκολη πορεία
με όνομα βαρύ σαν ιστορία και ξέρω
πως τα βράδια του στα στέκια κάνει εφόδους,
του τραγουδάει του θάνατου κι αυτός του δίνει εξόδους.
Θυμάμαι έναν πατέρα από ψυχή
χαράματα Θεσσαλονίκη Αθήνα
να στέλνει με τα ντόμπρα και τα φίνα
τις πίκρες σε εχθρική περιοχή.
Κι εγώ πάνω στα χνάρια του σε δύσκολη πορεία
με όνομα βαρύ σαν ιστορία και ξέρω
πως τα βράδια του στα στέκια κάνει εφόδους,
του τραγουδάει του θάνατου κι αυτός του δίνει εξόδους.