Είναι μήπως η τύχη που ορίζει τις ζωές αυτής της γειτονιάς
Σε βρήκα και δεν ξέρω αν υπάρχει ένας Θεός που νοιάστηκε για μας
Καθόσουν σ’ ένα πάρκο, γύρο κόσμος, μουσική, τραγούδια απ’ τα παλιά
Κι όλο κοιτούσες κάτω, μαύρα κόκκινα μαλλιά, παπούτσια αθλητικά
Κι έδειχνες τόσο μόνη, ήθελα να σου πω
Όλα είναι δανεικά εδώ
φωτιά, αγάπη, αέρας
Αγκάλιασε με μια ζωή
ως το πρώτο φως της μέρας
Με κοίταξες και ξέρω, τι φοβάσαι, τι αγαπάς, πως ξορκίζεις το κακό
Με ρώτησες αν θέλω, αν μπορούμε, αν θα φύγουμε ποτέ μας από ‘δώ
Κι έδειχνες τόσο μόνη, ήθελα να σου πω
Όλα είναι δανεικά εδώ
φωτιά, αγάπη, αέρας
Αγκάλιασε με μια ζωή
ως το πρώτο φως της μέρας
Κι έδειχνες τόσο μόνη, ήθελα να σου πω
αγκάλιασε με μια ζωή
ως το πρώτο φως της μέρας