Με μια καρδιά αιχμάλωτη δε μ’ απομένει άλλο τι
Παρά να κάθομαι και να μετρώ του κόσμου τα κενά
Κι αν όλα έχουν ξεχαστεί κάτι καημοί ανέραστοι
Μες στο τραγούδι αράζουνε και στο ζουμί τους βράζουνε
Τα λόγια άνω ποταμών τα έργα παρά φύσιν
Τον κόσμο ετούτο τον τρελό ζωγράφος μ’ άστατο μυαλό τον έχει ζωγραφίσει
Με μιαν αγάπη δίκοπη μη περιμένεις προκοπή
Από ένα κόσμο που για να σε νιώσει πρώτα σε πονά
Κι αν όλα έχουν όπως λες αλλάξει τότε γιατί κλαις
Γιατί δεν έβαλες και συ λίγο νερό μες στο κρασί
Τα λόγια άνω ποταμών τα έργα παρά φύσιν
Τον κόσμο ετούτο τον τρελό ζωγράφος μ’ άστατο μυαλό
Τον έχει ζωγραφίσει