Πήγε η ώρα εφτά τα τσιγάρα πολλά
στο τασάκι η στάχτη σαν βουνό
το ραδιόφωνο κλαίει
το ποτήρι μου λέει
πως θα μείνει και πάλι αδειανό
Πήγε οκτώ το πρωί στο μυαλό μια σιωπή
μου φωνάζει τόσο δυνατά
έχει πάει εννιά δεν αντέχω ξανά
να με πιάσουν πάλι κλάμματα
Σ’αγαπάω αλλά σου ζητάω πολλά
ίσως γιατί δεν μπορώ
να πονάω μια ζωή να σου δίνω ψυχή
και να παίρνω δανεικό κορμί
Σ’αγαπάω αλλά σου ζητάω πολλά
ίσως γιατί σου’δωσα
και θα δώσω ξανά όλα πάρτα
μοναχά δώσ’μου εσένα για αντάλλαγμα
Πήγε η ώρα εφτά πώς πονάει η μοναξιά
το δωμάτιο είναι σκοτεινό
ο καπνός τριγυρνάει λες και σ’αναζητάει
αχ να σε’βλεπα έστω ένα λεπτό
Πήγε οκτώ το πρωί και με μελαγχολεί
άρχισε η πόλη να ξυπνάει
μάταια προσπαθώ λίγο να κοιμηθώ
μα σε σένα η σκέψη μου γυρνάει
Σ’αγαπάω αλλά σου ζητάω πολλά
ίσως γιατί δεν μπορώ
να πονάω μια ζωή να σου δίνω ψυχή
και να παίρνω δανεικό κορμί
Σ’αγαπάω αλλά σου ζητάω πολλά
ίσως γιατί σου’δωσα
και θα δώσω ξανά όλα πάρτα
μοναχά δώσ’μου εσένα για αντάλλαγμα