Μύρισ’ ο Μάης κι η καρδιά μου λαχταράει
στην ποταμιά που σε πρωτόειδα να σε βρω
κι ακροζυγιάζοντας στην όχθη το κορμί μου
να στροβιλίζομαι σε ξέφρενο χορό.
Η νιότη μου να παιχνιδίζει στα λιβάδια
με τη σαγήνη μιας νεράιδας να λουστεί
στ’ αρώματα των μυροβόλων υακίνθων
και να γελάει σαν ανάβρα σα γιορτή.
Με μαργαρίτες, τους μικρούς ήλιους του κάμπου,
να με στολίζεις και σαν χάδι ριγηλό
στης αγκαλιάς σου τη γαλήνη ν’ απαγκιάζω
και πάλι αγάπη μου, γλυκά να σε φιλώ.