Άρχισε να βρέχει μες στο καλοκαίρι,
σ’ άρεσε, θυμάμαι, τόσο η βροχή.
άρχισε να βρέχει, άραγε ποιος ξέρει:
Είσαι με παρέα, είσαι μοναχή;
Άρχισε να βρέχει, ξέσπασε μια μπόρα.
Μάτια μου μεγάλα, πού να είστε τώρα;
άρχισε να βρέχει, το νερό ποτάμι,
να `σουνα μια στάλα που χτυπάει στο τζάμι.
Άρχισε να βρέχει κάτω από τ’ αστέρια,
γέμισε η πλατεία γέλια και φωνές.
άρχισε να βρέχει, πού `ν’ τα δυο σου χέρια,
που βροχή μαζεύαν και μου λέγαν "πιες".