Λίγο πριν βγεις απ’ την Ερμού έχει μια πόρτα,
που, αν τη διαβείς, μες στον Παράδεισο θα μπεις.
Πλαγιές μικρές, σπασμένα μάρμαρα και χόρτα
και το γλυκόλαλο τ’ αηδόνι της σιωπής.
Κι αν πάρεις δίπλα τα στενά τα ξεχασμένα,
σπίτια χλωμά θα δεις και έρημες αυλές.
Φλουριά δεν έχουν και μαλάματα κρυμμένα,
μονάχα πρόσωπα στου χρόνου τις σκιές.
Ο Περικλής στην Πλαταιών μιλάει στο Σήμα.
Απ’ τη φωνή του ως τη φωνή σου ένα βήμα.