Περνούσες μες στ’ απόβραδο
μονάχος σου και έρημος
όπως περνά ο αητός ο πληγωμένος.
Τα λόγια σου παράπονο,
το δάκρυ σου μια θάλασσα,
και το τραγούδι σου καθρέφτης ραγισμένος.
Χρώματα, χρώματα γεμίζουν το μυαλό μου
κι ένας τρελός μού κουβεντιάζει λογικά.
Χρώματα, χρώματα, μα εγώ μες στ’ όνειρό μου
ακούω άλλες μουσικές και μυστικά.
Ας ήτανε μιαν άνοιξη
και μες στο γλυκοχάραμα
να ’ρχόσουν απ’ τον ουρανό αστροπελέκι.
Αχ, να ’τανε να ’ρχόσουνα
σαν ήλιος, σαν αρχάγγελος,
να πίναμ’ ούζο και ρακί σ’ ένα μας στέκι.
Χρώματα, χρώματα γεμίζουν το μυαλό μου
κι ένας τρελός μού κουβεντιάζει λογικά.
Χρώματα, χρώματα, μα εγώ μες στ’ όνειρό μου
ακούω άλλες μουσικές και μυστικά.