Πέρα στην Ανατολή
που αγαπούν, λένε, πολλοί,
θα πάρω Αράβικο βιολί
ν’ ανοίξω το παλιό καρνέ
και να σου πω τον αμανέ
που τσιγγουνεύεται το "ναι".
Θα `ρθουν δέκα ουρανοί
να σε καθήσουν στο σκαμνί
που `χεις το λάθος συγγενή
κι εγώ με τη φωνή στο ρε
και τους καημούς σ’ ένα καρέ
θα σε ξεχνάω βρε καιρέ.
Της αγάπης τα μπατίρια,
τα χρυσά και τα ζαφείρια
δεν τα βάλανε ποτέ,
της αγάπης τα μπατίρια,
κι αν τους κάνουν δυο χατίρια,
γυαλιά θα είναι ή μπακίρια.
Πέρα στην Ανατολή
που τη νύχτα κλαιν πολλοί
θα πάρω Αράβικο βιολί
κι από τον πιο παλιό τεκέ
θα τραγουδήσω όλα τα "και"
για της καρδιάς μου τον λεκέ.
Θα `ρθουν δέκα ουρανοί
να σε καθήσουν στο σκαμνί
που έχεις το λάθος συγγενή
κι εγώ με τη φωνή στο ρε
και τους καημούς σ’ ένα καρέ
θα σε ξεχνάω βρε καιρέ.
Της αγάπης τα μπατίρια
τα χρυσά και τα ζαφείρια
δεν τα βάλανε ποτέ,
της αγάπης τα μπατίρια
κι αν τους κάνουν δυο χατίρια
αχ, γυαλιά θα είναι ή μπακίρια.