Κι όλο μου μιλάς για ειρήνη
και για τους εξοπλισμούς,
μα ποιος ήλιος ν’ ανατείλει
να ζεστάνει τους καιρούς.
Δεν μπορείς είσαι μονάχη,
σε παρακαλώ,
δεν μπορείς να βγάλεις άκρη
μες στον κόσμο αυτό.
Κι όλο μου μιλάς γι’ αγάπη,
τη δική μας την ξεχνάς,
είναι ο δρόμος σου σοκάκι
παγωμένης γειτονιάς.
Δεν μπορείς είσαι μονάχη,
σε παρακαλώ,
δεν μπορείς να βγάλεις άκρη
μες στον κόσμο αυτό.