Μες στα μονοπάτια της ζωής άφηνα χαλίκια
σαν και εκείνα του παραμυθιού
νόμιζα πως ψάχνεις να με βρεις
πόσο λάθος είχα
μιας και 'συ ξεκίνησες γι' αλλού
Σε θέλω ακόμα
να γυρίζεις σου ζητώ
της ζωής μου το χρώμα
ξεθωριάζει απ' της αυγής τον ουρανό
Είναι στιγμές που θες δε θες
οι αναμνήσεις σου στοιχειώνουνε το χθες
κρύβω φωτιές που εσύ πίστευες πως είχαν σβήσει
Εψαχνα να βρω στο παρελθόν
πόσες αναμνήσεις χάθηκαν στης λήθης το νερό
κι ήρθες στης ψυχής μου τ΄ανοιχτά
να με συναντήσεις
να σε ξεπεράσω δεν μπορώ