Με ένα ιπτάμενο πατίνι θα ταξιδέψω
σαν καταιγίδα ορφανή απόνερά.
Βαθιά χαράματα τη γη θα επιστρέψω.
Mια φευγαλέα αστραπή.Νύχτα μετά.
Γέρνω στο σώμα σου,
δεν είμαι οφθαλμαπάτη.
Λάμπει το δέρμα σου
σκόνη ασημένια αγάπη.
Χάρισε ρίγη, θειάφι σε χείλη,
γουστάρω ανάματα και σέρτικα φιλιά.
Πράγματα ερωτικά,
θάματα ερωτικά.
Κι αφού στα βάθη σου
δεν δείλιασα κι αφέθηκα
κι αφού στα πάθη σου
κυλίστηκα και μπλέχτηκα
κι αφού για πάρτη σου
τα πάντα αδοδέχτηκα,
λάθος πορεύτηκα,
λάθος ξοδεύτηκα.
Και εκεί ανάμεσα στο γαλαξία
των οφθαλμών σου,
έρπω αθόρυβα στη θηλυκάδα
των λογισμών σου.
Χάρτινος Ίκαρος,
δεινός ουτοπιστής,
πέφτω με βία καταγής,
πέφτω με βία καταγής
στη διαστροφή σου.
Πέφτω με βία καταγής.Λόγω τιμής.
Μ’ ακούει κανείς; Μ’ ακούει κανείς;