Η ώρα τού "αντίο" πλησιάζει
κι αναρωτιέμαι, ήταν τόσο απλό;
μα το αύριο, κατά βάθος, ξέρω, μάς τρομάζει,
γιατί ίσως να 'ναι λάθος κι αν μιλήσει μάς ταιριάζει.
Παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
κάτι να κάνουμε για 'μάς να μη χαθούμε,
παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
χαμένους όρκους και φιλιά να ξαναβρούμε.
Αν βγάλουμε το πείσμα απ’ τη μέση
κι αν οι καρδιές μιλήσουν τελικά,
η αγάπη θα ξανάβρει την παλιά της θέση,
άκου με, απ’ τους δυο κανένας μόνος του δε θα αντέξει.
Παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
κάτι να κάνουμε για 'μάς να μη χαθούμε,
παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
χαμένους όρκους και φιλιά να ξαναβρούμε.