Σκληρός ο χρόνος και φονιάς
το πέλαγο αντικρίζεις
το κύμα αν μάθεις να μετράς
μπορεί να τον ορίζεις.
Σαν έρχεται το δειλινό
κι ο ήλιος βασιλεύει
τ'άστρα θωρείς στον ουρανό
μα κάτι σου ξεφεύγει.
Μετά ξανά πάλι βουτάς
στα βάθη της αβύσσου
και σαν παιδί αναζητάς
νερά του παραδείσου.
Τέλος, μακριά πέρα κοιτάς
σαν κάτι να φοβάσαι
ύστερα κλαις, πίσω γυρνάς,
και τ'αύριο θυμάσαι.