Έσβησε η λάμπα, όλα μαύρα
παγωμένα σκοτεινά.
Κι ένα καράβι γεια σου Ελλάδα
απ’ την κάμαρα περνά.
Δεν ξέρω αν ήταν στ’ όνειρο μου
μα ήταν το κύμα αληθινό
και το καράβι φωτισμένο
ανέβαινε στον ουρανό.
Εσύ χανόσουνα στα αστέρια
κι εγώ με μάτια είδα κλειστά,
περνούσαν χίλια περιστέρια
και δρόμο ανοίγανε μπροστά.
Μέσα από κόκκινα κραγιόνια
χάραζε μάγισσα η αυγή
όταν με ξύπνησαν τα’ αηδόνια
π’ άφησες πίσω σου στη γη.