Ήλιε μ’ που βγαίνεις την αυγή
ωρε και τον ντουνιά ζεσταίνεις,
μένα γιατί, ωρε γιατί μ’ αρνήθηκες;
Σαν το δεντρί μαραίνομαι
σαν φύλλο κιτρινίζω,
χωρίς εσένα ήλιε μου.
Μια χαραυγή αχ μαύρη χαραυγή
στο σκότος θα πεθάνω,
κι εσύ θα παίζεις θα γελάς.
Этот текст прочитали 342 раз.