Mες τα κύματα τόσα χρόνια παλεύαμε
με σκιρτήματα της καρδιάς δυνατά
Στα συνθήματα πουλημένων πιστεύαμε
σε συστήματα που ήταν σάπια κι αυτά.
Πήρα το δρόμο της φωτιάς για του ουρανού την άκρη
με την αγάπη οδηγό, παρηγοριά το δάκρυ.
Tο καραβάνι πάντα θα τραβάει μπροστά
και όσοι θέλουνε μπορούν ν΄ακολουθήσουν.
Πες την αλήθεια φανερά
κι όσοι μονάχους μας αφήσουν
κι αυτοί είναι του Θεού παιδιά
πάντα θα ελπίζω να γυρίσουν.
Σαπιοκάραβο που στη θύελλα χάθηκε
το λιμάνι μου να φανεί καρτερώ
και η νιότη μου πριν ανθίσει μαράθηκε
στα λασπόνερα και στο βούρκο που ζω.
Πήρα το δρόμο της φωτιάς για του ουρανού την άκρη
με την αγάπη οδηγό, παρηγοριά το δάκρυ.
Tο καραβάνι πάντα θα τραβάει μπροστά
και όσοι θέλουνε μπορούν ν΄ακολουθήσουν.
Πες την αλήθεια φανερά
κι όσοι μονάχους μας αφήσουν
κι αυτοί είναι του Θεού παιδιά
πάντα θα ελπίζω να γυρίσουν.