Του κόσμου οι αγύρτες
σειρήνες στη σιωπή
και μια φωνή εντός μου
να φύγω με καλεί
να ταξιδέψω θέλω
κοντά σου για να ρθω
να μπω μες τη καρδιά σου
στα όνειρα να ζω.
Κι αν είν’ η αγάπη πλάνη
και το φιλί πικρό
τότε στην αγκαλιά σου
ποτέ μη κοιμηθώ.
Κι αν πάω σε ακρογιάλι
σε μνήμες αν χαθώ
της ουτοπίας χάδια
ξανά θα θυμηθώ
ψάχνοντας στην άμμο
το άγγιγμα να βρω
αυτό που θα με κάνει
ξανά να ερωτευτώ.