Μια βάρκα μόνη λιώνει στη στεριά
χωρίς τιμόνι και χωρίς κουπιά,
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή,
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή.
Είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
σαν έφυγες μακριά μια βροχερή βραδιά,
είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
που δίχως συντροφιά με τρώει η μοναξιά.
Πέρα, μακριά το πέλαγο γελά
κι εμένα σιωπηλά το δάκρυ μου κυλά.
Μια βάρκα μόνη λιώνει στη στεριά
χωρίς τιμόνι και χωρίς κουπιά
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή,
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή.
Είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
σαν έφυγες μακριά μια βροχερή βραδιά,
είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
που δίχως συντροφιά με τρώει η μοναξιά.
Πέρα, μακριά το πέλαγο γελά
κι εμένα σιωπηλά το δάκρυ μου κυλά.