Έφερες ξανά στη γη μου
χώμα αλαφρό και κόκκινο
πατημένο από τυράννους κι εχθρούς
σε ερείπια και στάχτες.
Έφερες ξανά στη γλώσσα μου
λέξεις παλιές θαμμένες
σε ερείπια και στάχτες.
Βγαίνουν τώρα μες στο φως
κι αστράφτει η μέρα
όπως όταν πρωτόγινε ο κόσμος.
Έφερες ξανά τις μπόρες
του θαλασσινού φθινοπώρου
που ξέπλεναν τη σκόνη
από το πρόσωπο μου.
Έφερες ξανά στη γλώσσα μου
λέξεις παλιές θαμμένες
σε ερείπια και στάχτες.
Βγαίνουν τώρα μες στο φως
κι αστράφτει η μέρα
όπως όταν πρωτόγινε ο κόσμος.
Έφερες πάλι τη ροή του χρόνου
άλλοτε επιταχύνοντας, άλλοτε βραδύνοντας τις ώρες.