Του Αι Γιαννιού του Κλείδωνα
χρυσό φλουρί σε κλείδωνα
τη μοίρα προκαλούσα.
Κι όσο το όχι μου `λεγες
με τη καρδιά μου που `κλαιγε
διπλά σε αγαπούσα.
Και λέγε, λέγε τ’ όνειρο μου
σε βρήκε στη γωνιά του δρόμου
να γίνει το δικό μου.
Τ’ απομεσήμερο και κάτι
πήρε τ’ απάνω η ζωή
εγώ εσύ και η αγάπη
πάμε καλά κι οι τρεις μαζί.
Τ’ απομεσήμερο και κάτι
το κλειδωνάρι που θα βρω
το Κλείδωνα του να χρυσώσω
του Αι Γιαννιού με το καλό.
Του Αι Γιαννιού του Κλείδωνα
η μοίρα μου στον Κλείδωνα
κι εγώ στην αγκαλιά σου.
Την τύχη ανταμώσαμε
την πήραμε την δώσαμε
τι έχουμε στοχάσου.
Και λέγε, λέγε τ’ όνειρο μου
σε βρήκε στη γωνιά του δρόμου
να γίνει το δικό μου.
Τ’ απομεσήμερο και κάτι
πήρε τ’ απάνω η ζωή
εγώ εσύ και η αγάπη
πάμε καλά κι οι τρεις μαζί.
Τ’ απομεσήμερο και κάτι
το κλειδωνάρι που θα βρω
το Κλείδωνα του να χρυσώσω
του Αι Γιαννιού με το καλό.