Βουρκώνει απόψε ο ουρανός
τα αστέρια του ξεπλένει,
μονάχος στέκεις στη σκοπιά
σαν μια σκιά χαμένη.
Σε Κρήτη, Έβρο και νησιά
στρατόπεδα και πλοία
κάθε σκοπιά μες στο ντουνιά
κρατά μια ιστορία.
Βαρύ το κράνος που φοράς
ατέλειωτη η βάρδια
γιομίζουν τ’ άρβυλα νερά
τα όνειρα σκοτάδια.
Μαγεύει η νύχτα το μυαλό
την ώρα που σκοπεύει
λαγούμια σκάβει η μοναξιά
κι εκείνος δραπετεύει.