Τα μάτια μου δεν γνώριζαν σκοτάδια
Είχα φτερά πετούσα μες τα βράδια
Ως τα φεγγάρια…
Ως τα φεγγάρια….
Ξεκίνησα μες του ονείρου την σφαίρα
Μα σύρθηκα σαν βάρκα σε μια ξέρα
Άδικη μέρα….
Άδικη μέρα…
Σκιές μονάχες τρέχαν οι φωνές μου
Πάγωσε ο χρόνος μέσα στις σιωπές μου
Πυκνό σκοτάδι…
Πυκνό σκοτάδι….
Και πίστεψα πως μια στιγμή σαν φτάνει
Ρίχνει τα κάστρα ο νους την μάχη χάνει
Σε ένα βράδυ….
Σε ένα βράδυ….
Κι αν βρήκε τρικυμία η ψυχή μου
Κι αν βρήκε μαχαιριά η θύμηση μου
Κάτι θα φέρει….
Κάτι θα φέρει….
Κάτι θα φέρει….
Ζητούσα και ζητάω παρατάσεις
Στου ήλιου την αγάπη όταν φθάσεις
Ποιος θα το ξέρει….
Ποιος θα το ξέρει…..
Τα μάτια μου τον φώναζαν λατρεία
Αγγέλου φως που σβήνει στην πορεία
Τ’ αγκάθι χρόνια….
Τ’ αγκάθι χρόνια….
Τ’ αγκάθι χρόνια…..
Μα τώρα ξέρω ότι κι αν ραγίσει
Και μέσα στην ζωή μας θα σκορπίσει
Μιλάει αιώνια….
Μιλάει αιώνια…..
Этот текст прочитали 322 раз.