Εγώ, η μοναξιά και η μελαγχολία
εκλάψαμε για σένα στου δρόμου τη γωνιά,
εκεί που μια βραδιά συννεφιασμένη, κρύα,
επρόδωσες μι’ αγάπη με τόση απονιά.
Μελαγχολία, μελαγχολία
να το φινάλε στη δική μας ιστορία,
μελαγχολία και μοναξιά,
να τι μου άφησες να έχω συντροφιά.
Με πρόσωπο χλωμό, με βλέμμα πικραμένο,
ξεκίνησα κι απόψε να βρω το παρελθόν,
για σένα όμως πια είμαι κερί σβησμένο
κι αλλοίμονο, θα ζήσω σ’ ένα πικρό παρόν.
Μελαγχολία, μελαγχολία
να το φινάλε στη δική μας ιστορία,
μελαγχολία και μοναξιά,
να τι μου άφησες να έχω συντροφιά.