Πάρ’ το δρόμο που οδηγεί στην ανυπαρξία
κάπου εκεί είμαι και `γω χρόνια
Για να ζει κανείς εδώ θέλει φαντασία
και `γω ξέμεινα καιρό... φοβάμαι
Πάρ’ το δρόμο που οδηγεί στην απελπισία
κάπου εκεί είμαι και `γω χρόνια
Η αλήθεια τους με πάει στην ευθανασία
μα έχω ψέματα να πω ακόμα
Τόσο που έμεινα εδώ
ρίζες έβγαλα θαρρώ
Σ’ ένα κόσμο που η ηθική
πάει συνάμα με τη λογική
Этот текст прочитали 485 раз.