Αγάλι, αγάλι γίνεται
Η αγουρίδα μέλι
Κι άν έπαψες να μ’ αγαπάς
Ούτε και που με μέλλει
Μου πας και φεύγεις από `δω
Για το δικό σου το καλό
Πως να σε συντηρούσα
Χωρίς φαϊ και λούσα.
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά
Και δε με παίρνουν σε δουλειά
Προσπάθησα μπουμπούκα
Μα μ’ έχουνε στη μπούκα
Αρνήθηκες να το δεκτείς
Κι εμένανε να συντηρείς
Τι πα να πει γυναίκα
Δώδεκα παρά δέκα...
Αγάλι, αγάλι γίνεται
Η αγουρίδα μέλι
Και η αγάπη ξεψυχά
Πιασμένη στο τσιγκέλι
Για όλους τους ανένταχτους
Τους ανεμοπαρμένους
Ο κόσμος είναι ανάποδα
Όπως και στα τετράποδα...