Πέρα στο μυζηθρόκαμπο και στο γιαουρτοπόταμο
μια νύφη με τα πέπλα της σαπούνιζε τ’ ασπρόρουχα.
Τα ξέπλενε τα στέγνωνε τ’ αλάτιζε τ’ αλεύρωνε
τα ζαχαροσιδέρωνε και τραγουδούσε κι έλεγε
και τραγουδούσε κι έλεγε:
Κύλα γιαουρτοπόταμε ν’ ασπρίσεις τ’ άσπρα ασπρόρουχα
κι οι γλάροι θα τα πάρουνε στο γυάλινο παγόβουνο.
Και πάνω στο παγόβουνο σ’ ένα σταμνί μαρμάρινο
κάθεται μένα ο άντρας μου ο σιωπηλός χιονάνθρωπος.
Этот текст прочитали 478 раз.