Μπαίνω στο σπίτι μου συχνά
όπως και στ’ όνειρό μου
με τον μικρό φακό μου.
Σε μια πατρίδα μια σταλιά
έχω μικρό ντιβάνι
και χαμηλό ταβάνι.
Κι αλλάζουν θέση τα έπιπλα
τα φώτα αλλάζουν χρώμα
μονάχα εμείς ακόμα.
Ίδια πατάμε στο νερό
και στην στεριά, στον ουρανό
είναι νωρίς για τ’ όνειρο
είναι νωρίς ακόμα.
Μπαίνω στην πόλη μου συχνά
όπως και στ’ όνειρό μου
με τ’ αλεξίπτωτό μου.
Κάποιοι κοιμούνται στο μπετό
κι έχουν για προσκεφάλι
το πλαστικό μπουκάλι.
Κι αλλάζουν θέση τα πουλιά
η γη αλλάζει χρώμα
μονάχα εμείς ακόμα.
Ίδια πατάμε στο νερό
και στην στεριά, στον ουρανό
είναι νωρίς ακόμα
δεν πίστεψες ακόμα.