Χορεύουνε στα δρόμο τα σκουπίδια
κι απόψε χάνομαι σ’ άλλα ταξίδια
κλείνουν τα βλέφαρα καπνός και νύστα
συναγερμός χτυπάει μέσα στη νύχτα
Μοναχικές γυναίκες ξεχασμένες
μοναδικές παλιές μου αγαπημένες
στον ίσκιο τ’ ουρανού σας πάντα μένω
κι όταν μιλούν τα σύννεφα σωπαίνω
Οι φίλοι μου υψώσαν μπαϊράκι
τον κόσμο αλλάζουνε σ’ ένα μπαράκι
έτσι η νοσταλγία τους τυλίγει
για όσα δίχως γυρισμό έχουν φύγει
Μοναχικές γυναίκες ξεχασμένες
μοναδικές παλιές μου αγαπημένες
στον ίσκιο τ’ ουρανού σας πάντα μένω
κι όταν μιλούν τα σύννεφα σωπαίνω
Στην πόλη μια σιωπή που σιγοβράζει
κι απόψε όπου με πάει ο δρόμος πάω
του ταξιδιού τον ίλιγγο ζητάω
ποιο θάναι το φινάλε δε με νοιάζει
Μοναχικές γυναίκες ξεχασμένες
μοναδικές παλιές μου αγαπημένες
στον ίσκιο τ’ ουρανού σας πάντα μένω
κι όταν μιλούν τα σύννεφα σωπαίνω
Этот текст прочитали 334 раз.