Δε σε σκεπάζει εσένα γης
Με όπλα δεν τρυπιέσαι
Στ’ αστρα ελευθερώνεσαι
Στο σύμπαν κατοικιέσαι
Ψυχή σε συλλογίζομαι
Δεν τρέμω μην ποθάνω
Γιατί ζωή δεν είναι δω
Κι ο θάνατος απάνω
Οι πύργοι τους χαθήκανε
Άμμο στην απαλάμη
Κρυμμένος στέκει ο λέοντας
Σ’ ενός λαγού θαλάμι
Τη λύρα μου ζητήσανε
Δυο έμορφοι αγγέλοι
Αυτός π’ αρτίζει το νερό
Κι αυτός που εδάκρυε μέλι
Μια κοντηλιά τους ο καθείς
Κι έχασε το σκαρί της
Κι απέ σβήστηκαν οι χορδές
Κι απέ ’παιζε η ψυχή της
Этот текст прочитали 309 раз.