Σε κλαίει ο κόσμος κι ο ντουνιάς, με τη γυναίκα που γυρνάς,
σου στραπάτσαρε τη νιότη, πατριώτη, πατριώτη,
σου στραπάτσαρε τη νιότη, πατριώτη, πατριώτη.
Την πόρτα σου `χουνε κλειστή, τώρα που τα `μπλεξες μ’ αυτή,
κι αν σε ξέρανε ιππότη, πατριώτη, πατριώτη
κι αν σε ξέρανε ιππότη, πατριώτη, πατριώτη.
Αν θέλεις φίλε να σωθείς κι από όλους μας ν’ αγαπηθείς,
γύρνα στη ζωή την πρώτη, πατριώτη, πατριώτη,
γύρνα στη ζωή την πρώτη, πατριώτη, πατριώτη.
Γύρνα στη ζωή την πρώτη, πατριώτη, πατριώτη,
γύρνα στη ζωή την πρώτη, πατριώτη, πατριώτη.