Δεν θυμάμαι πια πολύ καλά
τον καιρό που κατεβαίναμε στη θάλασσα
Δεν θυμάμαι, τα σκοτεινά δωμάτια
το γυμνό σου σώμα πάνω στις λέξεις
Δεν θυμάμαι τ’ αστέρια του χειμώνα
ούτε το γέλιο σου πάνω στο χιόνι
Δε θυμάμαι, δε θυμάμαι
δε θυμάμαι, δε θυμάμαι τίποτα
Ταξίδεψέ με σώμα μου μικρό
άλλους κόσμους να γνωρίσω
ταξίδεψέ με σώμα μου κι εγώ
απ’ την αρχή θα σ’ αγαπήσω
Δε θυμάμαι πια τα κοραλλένια σου μαλλιά
Ούτε τα μάτια σου αν μοιάζουν με τον ήλιο
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή
Μέσ’ τον καθρέφτη τη σκιά σου ερωτεύτηκα
Δε θυμάμαι, δε θυμάμαι, δε θυμάμαι, δε θυμάμαι τίποτα