Με ξεγέλασε ένας ήχος,
πλάνα εποχή,
όλα γύρω μου σφυρίζουν
άνοιξης αρχή.
Ήταν τότε που μου είπες
γεια προς το παρόν
μα περάσαν τρεις χειμώνες
κι είσαι ακόμα απών
Με ρουφά και με τρυγάει
του Απρίλη η αυγή
τρέχει, παίζει κι γελάει,
σπάει την σιγή.
Μήνες και έρωτες στο γλέντι
σαν τα παραμύθια
τάχα θα μου πουν πως σ’ είδαν
και θα είναι αλήθεια.
Κι ένας μεθυσμένος Μάρτης
μου είπε κάποτε πως θα ‘ρθεις,
έτσι όπως τα πίναμε,
πρωινές δροσοσταλίδες
γράμμα με λευκές σελίδες
αναμνήσεις γίναμε.