Στο άρωμα του πεύκου
στο χρώμα του μελιού
στο απόκρημνο των βράχων
που χύνεται στη θάλασσα.
Στις κορφές των βουνών
στα σύννεφα
που ξύνονται κει πάνω.
Στις ελιές που τ`ασήμι
δένουν του ανέμου
να ζήσω όσο Ένα μου
ανήκει κι όσο μπορώ.
Этот текст прочитали 581 раз.