Στις δεκατρείς κάποιου μηνός
θε να γινόμουνα γαμπρός
μα ‘ήταν Τρίτη αμαρτωλή
και πήρα πάλι αναβολή.
Και είπα δεν πειράζει φως μου
για μια ακόμα αναβολή
ίσως να είναι σε καλό μας
να πιάσω την καλή.
Αναβολή σ’ αναβολή
περνούσε όμορφα η ζωή
και δια ταύτα και για αυτό
είπα γιατί να παντρευτώ.
Με την ξαδέλφη της τη Σόνια
και τον κουμπάρο τον Κωστή
σε γλέντια πάρτι και σαλόνια
είχαμε ξεχαστεί.
Τα χρόνια κύλησαν γοργά
ήρθαν τα χιόνια στα μαλλιά
κι ορίσαμε την Κυριακή
χωρίς καμιά αναβολή.
Μετά από δεκατρία χρόνια
είχαμε πλέον παντρευτεί
μόνο που πήρα εγώ τη Σόνια
κι εκείνη τον Κωστή.