Μια συνήθεια καθημερινή
όπως ο καφές και το τσιγάρο,
έγινε η προσμονή σου.
Κι η ρουτίνα της σιωπής σου
εγώ στο τηλέφωνο επάνω.
Να περνώ δοκιμασία
και να ξέρω στην ουσία
πως τον έλεγχο μου χάνω.
Είναι τρέλα, το βλέπω, το ξέρω
να σε παίρνω, πονάω κι υποφέρω.
Είναι τρέλα να σκέφτομαι εσένα
και να κάνω αλήθεια το ψέμα.
Μια συνήθεια καθημερινή
όπως ο καφές και το τσιγάρο,
έγινε η ερημιά μου.
Τώρα που ‘σαι μακριά μου
χάνομαι όποιο δρόμο και να πάρω.
Δεν μπορώ να συνηθίσω
ότι μόνος μου θα ζήσω
και στα όρια μου φτάνω.
Είναι τρέλα, το βλέπω, το ξέρω
να σε παίρνω, πονάω κι υποφέρω.
Είναι τρέλα να σκέφτομαι εσένα
και να κάνω αλήθεια το ψέμα.