Έβαλα στα λόγια μου φωτιά,
μες στη μουσική μου αγέρα,
έπιασαν βοριά κι έφυγαν μακριά,
όπου κλαίει του ανθρώπου η καρδιά.
Το τραγούδι είναι πυρκαγιά,
που τη νύχτα κάνει μέρα
κι έχει ελπίδα για να βρει στεριά,
κάθε λυπημένη Παναγιά.
Να ’ναι ανοιχτός ο ουρανός,
να ’ναι λάδι ο ωκεανός.
Να ’ναι το τραγούδι μου κερί,
που δε θα σβήσουνε ποτέ αυτοί οι καιροί.
Τρέχουνε οι φλόγες σαν πουλιά,
το τραγούδι ταξιδεύει,
μια πατάει γυαλιά, μια γλιστράει σκαλιά,
ο κόσμος είναι δύσκολη δουλειά.
Το τραγούδι είναι μια σκιά,
ρημαγμένους συντροφεύει,
κι έχει ελπίδα για να βρει γωνιά,
κάθε μετανάστης του χιονιά.
Να ’ναι ανοιχτός ο ουρανός,
να ’ναι λάδι ο ωκεανός.
Να ’ναι το τραγούδι μου κερί,
που δε θα σβήσουνε ποτέ αυτοί οι καιροί.