Αν ήξερες πόσο με καίει βαθειά
το βράδυ αυτό
Το σώμα, φυτίλι κι αρπάζει φωτιά
από το μυαλό
Τι κι αν κρατάει μια στιγμή
Για μια στιγμή δεν είσαι εδώ
Για αυτήν πονώ και τραγουδώ
Αν ήξερες πόσο πονά το χαρτί
σαν είναι λευκό
Κρατάει μελάνι και γράφει η ψυχή
για τον χωρισμό
Этот текст прочитали 300 раз.