Πάνω στον καθρέφτη έγραψα με κόκκινο:
"πόσο μου ’χεις λείψει, σ’ αγαπώ".
Κι όταν το ’δες το πρωί, ήρθες και έκλαιγες,
με κρατούσες αγκαλιά και έλεγες:
Δε θα χωρίσουμε ποτέ (4 x)
κι εγώ σου έλεγα μην κλαις,
δε θα χωρίσουμε ποτέ.
Κάποιο μεσημέρι είπαμε "χωρίζουμε",
το θυμάμαι και τσακίζομαι.
Κι ένα βράδυ ξαφνικά συναντηθήκαμε,
κοιταχτήκαμε στα μάτια κι είπαμε:
Δε θα χωρίσουμε ποτέ (4 x)
κι εγώ σου έλεγα μην κλαις,
δε θα χωρίσουμε ποτέ.
Этот текст прочитали 284 раз.