Μοναξιά μου για πες
τον café πώς τον θες
πες μου εσύ κι όλα εγώ τα κερνάω
βάζω εγώ το ποτό
το τραγούδι εγώ
κ’όπου θέλεις ταξίδι σε πάω
Μοναξιά μου για πες
τον café πώς τον θες
σ’έχω τόσο πολύ συνηθίσει
μα η δική σου η σιωπή
κι η δική μου φωνή
στην κορφή της φωτιάς μ’έχουν ρίξει
Είν’ο κόσμος στενός
ο Έρωτάς μου τρελός
βολικά στα συρτάρια δεν μπαίνει
βάζω άσπρα πανιά
δυο κουπιά εφεδρικά
θα βρεθεί και για μας κάποια Ελένη…
Μοναξιά μου για πες
τον café πώς τον θες
πού να είναι η αγάπη κρυμμένη
Μοναξιά μου για πες
τον café πώς τον θες
πες μου πόσο η αγάπη θ’αργήσει
μα αν την δεις και φανεί
φώναξέ την να’ρθει
και χαλάλι της να μας χωρίσει.