Φουρτούνιαζε στον τόπο μου και ψάχναμε λιμάνι στο
ράδιο σ’ ένα παλιό τραγούδι του Τσιτσάνη.
“Σαν απόκληρος γυρίζω” γλύκαινε ο μαχαλάς, τα
παιδιά το δρόμο παίρναν’ τον πικρό της ξενιτιάς.
Σαράντα χρόνια πέρασαν διαβήκαν’ μάνι-μάνι
στοίχειωσε ‘κείνο το παλιό τραγούδι του Τσιτσάνη.
“Σαν απόκληρος γυρίζω “ τραγουδάς, μάνα μου Ελλάς,
τα παιδιά το δρόμο πάλι παίρνουνε της ξενιτιάς.
Πού πάει ετούτο το πικρό μεγάλο καραβάνι,
αιμορραγεί η πατρίδα μου τα νέα παιδιά της χάνει.
“Σαν απόκληρος γυρίζω” τραγουδάς μάνα μου Ελλάς,
τα παιδιά το δρόμο πάλι παίρνουνε της ξενιτιάς.