Και τούτο το βράδυ σαν τ’ άλλο το βράδυ
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
κι ας είναι σκοτάδι το μαύρο σκοτάδι
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.
Κι όλο σφυρίζω τον ίδιο σκοπό
φεύγω χωρίς να σε βρω
και όποια πέτρα μπροστά μου κι αν βρω
δίνω μια την κλωτσώ
μια πέτρα η καρδιά σου
και σκοντάφτω εγώ.
Ο ήλιος περνάει μπροστά μου περνάει
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
κι ανθίζουν τα δέντρα τα πράσινα δέντρα
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.
Κι όλο σφυρίζω τον ίδιο σκοπό
φεύγω χωρίς να σε δω
και όποια πέτρα μπροστά μου κι αν βρω
δίνω μια την κλωτσώ
μια πέτρα η καρδιά σου
και σκοντάφτω εγώ.
Τα σύννεφα να τα, κι αν χάθηκαν να τα
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
αρχίζει να βρέχει ως πότε θα βρέχει
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.
Κι όλο σφυρίζω τον ίδιο σκοπό
φεύγω χωρίς να σε δω
και όποια πέτρα μπροστά μου κι αν βρω
δίνω μια την κλωτσώ
μια πέτρα η καρδιά σου
και σκοντάφτω εγώ.
Και τούτο το βράδυ σαν τ’ άλλο το βράδυ
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς
κι ας είναι σκοτάδι το μαύρο σκοτάδι
σ’ αγαπώ κι ας μη μ’ αγαπάς.