Να `μουνα Βοριάς στο μπαλκόνι σου ν’ ανέβω,
χάδι της βραδιάς, το κορμί σου να χαζεύω,
να `μουνα Βοριάς, ν’ ανεμίζω στα μαλλιά σου,
κι όταν με κοιτάς, να με καιν’ τα βλέφαρά σου.
Ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
κόκκινα χείλη σαν τη φωτιά,
ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
και το κορμί σου μια πυρκαγιά.
Μεθυσμένο το φεγγάρι και τ’ αστέρια μ’ εσένα,
μεθυσμένος κι εγώ από ένα σου βλέμμα.
Ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
κόκκινα χείλη σαν τη φωτιά,
ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
και το κορμί σου μια πυρκαγιά.
Μεθυσμένο το φεγγάρι και τ’ αστέρια μ’ εσένα.
Να `μουνα Βοριάς στο μπαλκόνι σου ν’ ανέβω,
κι απ’ τα χείλη σου τη δροσιά σου να μαζεύω,
να `μουνα Βοριάς σαν κλαρί να σε λυγίσω,
και στο σώμα σου τα σημάδια μου ν’ αφήσω.
Ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
κόκκινα χείλη σαν τη φωτιά,
ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
και το κορμί σου μια πυρκαγιά.
Μεθυσμένο το φεγγάρι και τ’ αστέρια μ’ εσένα,
μεθυσμένος κι εγώ από ένα σου βλέμμα.
Ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
κόκκινα χείλη σαν τη φωτιά,
ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια,
και το κορμί σου μια πυρκαγιά.
Μεθυσμένο το φεγγάρι και τ’ αστέρια μ’ εσένα.