Μια ζωή σε περιμένω
στ’ όνομά σου ανασαίνω
βλέποντας τα χελιδόνια
να περνάνε σαν τα χρόνια
Μια ζωή πού αγαπούσες
μέρες πού ήξερες και ζούσες
τη μορφή σου μέσ’ τον χρόνο
και το αίμα στην καρδιά
Πού να ψάξω να σε βρω
πού να βγω να σε ζητήσω
όποια πόρτα κι αν χτυπώ
την ανάμνησή σου βρίσκω
Τόσες μέρες πού θυμάμαι
τις στιγμές μας να περνάνε
ζω μ’ ατέλειωτους χειμώνες
δίχως άνοιξη καμιά