Και τώρα τι με περιμένει
κανείς μας πια δεν ξέρει
το τέλος της βραδιάς.
Για λίγο κράτα μου το χέρι
και κρύψε το μαχαίρι
που ακόνισαν για μας
που ακόνισαν για μας.
Κουράγιο, κλείνει η σελίδα
στα μάτια σου το είδα
πως θ’ απαρνηθείς.
Σαν φίλοι που έκλαψαν με πόνο
μα χάθηκαν στο δρόμο
στην άκρη της στροφής.
Και τώρα που έσβησαν τα φώτα
κι έκλεισε η πόρτα
δεν έχεις τι να πεις.
Ο φόβος κρύβει την αλήθεια
κι ας φώναζα βοήθεια
δε μ’ άκουγε κανείς
δε μ’ άκουγε κανείς.